Auteur: beheerder

Met ingang van seizoen 2024-2025 starten de avondconcerten om 20:15 uur in plaats van 20:30 uur.
Uiteraard tenzij anders vermeld.

Meesterlijk spel van virtuoze klarinettisten en vindingrijk vakmanschap van arrangeurs boeien het publiek tijdens een Feestelijk  Zomerconcert in de tuin van de Tindalvilla 23 juni 2024

Vanavond, zaterdag 25 maart, speelt Gabriel Bianco in een intieme setting een prachtig programma bestaande uit

• Johann Sebastian Bach 2e Suite voor Lautenwerk BWV 997
• Mauro GiulianiRossiniana nr.5 opus 123
• Na de pauze Fernando Sor Variaties op een thema uit de opera  ‘Die Zauberflöte’ van Mozart
• Antonio José Sonate voor gitaar solo..

Gabriel Bianco (1988) studeerde cum laude af in gitaar en kamermuziek aan het conservatorium van Parijs. Hij is winnaar van maar liefst zeven internationale concoursen, zoals de Koblenz International Guitar Competition, (2007) en de Guitar Foundation of America’s International Guitar Competition (San Francisco, 2008). Gabriel heeft in meer dan veertig landen opgetreden, met concerten op beroemde festivals en in gerenommeerde concertzalen. Hij geeft solorecitals met een repertoire van barok tot hedendaags, met de nadruk op de romantische periode en Spaanse muziek. Sinds 2011 geeft hij les aan het Maurice Ravel Conservatorium in Parijs en sinds 2018 is hij docent aan het Conservatorium van Amsterdam. 

Kaarten €25,- zijn a contant te krijgen bij de Bussumse Wijnkoperij in de Spiegelstaart 36 C  en uiteraard bij de entree.

Contact: info@tindal.nl  en Telefoon 035-6922947 en mobiel 06 400 112 45

Johann Sebastian Bach 2e Suite voor Lautenwerk, Het Lautenwerk is een toetseninstrument vergelijkbaar met een klavecimbel, maar met darmsnaren in plaats van metalen snaren bespannen waardoor een zachtere toon wordt geproduceerd. Het instrument had de voorkeur van J.S. Bach die twee van deze instrumenten bezat. Er zijn geen exemplaren uit de 18e eeuw bewaard gebleven, maar het instrument is in de 20 eeuw door klavecimbelmakers herbouwd. De suite, die ook gearrangeerd was voor de luit en later voor de gitaar, vraagt een enorme muzikale concentratie en technische beheersing van de gitarist vanwege de door elkaar lopende melodische lijnen.

Mauro Giuliani, gitaarvirtuoos, erfgenaam van de luitisten van weleer, vriend van Beethoven en Rossini, componeerde concerten, kamermuziek en liederen, maar ook gitaarsolo’s en duetten. Hij werd geboren in Bisceglie, een stadje aan de Adriatische kust, niet ver van Bari. Rond 1806 maakte hij in Wenen grote indruk als virtuoos met zijn eerste en meest beroemde gitaarconcert en andere werken. Een tijdgenoot die hem hoorde spelen schreef: “Hij speelde zo perfect dat zijn spel mij deed denken aan het prachtige tijdperk van het echte luitspel.” Hij zou er blijven tot  hij in 1819 naar Italië terugkeerde, eerst naar Venetië. De Rossiniane en arrangementen van ouvertures op opera’s van Rossini getuigen van zijn fascinatie voor deze componist. Anderen werken zijn ook sterk Italiaans, zoals de Potpourri Nazionale Romano op. 108 en Variaties op Napolitaanse volksliederen opus 140. 

Fernando Sor geldt als een van eerste grote componisten van gitaarmuziek. Na de Benedictijner kloosterschool van Montserrat, waar hij instrumentale- en compositielessen kreeg schreef hij zijn eerste werken voor piano en orgel. De gitaar was er niet in tel waardoor hij autodidact op dit instrument was. Op zijn 17e jaar keerde hij terug naar zijn geboorteplaats Barcelona, waar hij optrad als pianist en als gitarist. In 1797 vond daar ook de première plaats van zijn opera Telémaco en La isla de Calipso in het Teatro de la Santa Cruz. In 1802 stelde de hertog van Medinaceli hem aan als beheerder van zijn landgoederen in Barcelona. In 1808, na de inval van Napoleon Bonaparte, schreef hij nationalistische muziek voor de gitaar met vaak patriottische teksten. Na de nederlaag van het Spaanse leger werd Sor prefect van de politie in Malaga, waar enkele van zijn werken in de kathedraal werden uitgevoerd. Nadat de Fransen 1813 uit Spanje werden verdreven werd de Spaanse monarchie hersteld. Kunstenaars, aristocraten en intellectuelen die hadden gecollaboreerd met de regering van José Bonaparte vluchten naar Parijs, zo ook Sor. In de Parijse salons was Sor een graag geziene gast vanwege zijn virtuositeit en begon hij door Europa te reizen. Van 1815 tot 1823 verbleef hij in Londen waar hij erkenning vond als opera- en balletcomponist. In 1823 reisde hij naar Moskou, waar hij veelvuldig optrad voor de adellijke kringen, waaronder de moeder van de tsaar. Hij componeerde er balletten zoals Hercules en Omphaly dat zijn première beleefde t.g.v. de kroning van tsaar Nicolaas I. Met zijn ballet Assepoester werd in 1825 het Bolsjojtheater ingewijd en Felicité Hullin, de prima ballerina van het theater, werd zijn vrouw. In 1827 keerde hij terug in Parijs en componeerde daar veel van zijn beste werken. 

Antonio José Martínez Palacios, de twee laatste namen liet hij later zelf weg, groeide op in Burgos, in een eenvoudige familie. Hij componeerde, nauwelijks 13 jaar oud, in 1915 al een orkestwerk en ging in 1920 naar een conservatorium in Madrid. Als leerling componeerde hij aldaar in 1921 de Sonata castellana, een werk voor piano dat later de basis werd van zijn Sinfonía castellana uit 1923. In Madrid raakte hij bevriend met García Lorca en begon hij en zijn muziek een redelijke bekendheid te krijgen. Van 1925 tot 1929 doceerde hij aan het College San Estanislao in Málaga, waardoor hij meer kon componeren.  In 1927, won hij met de Sonata Gallega opnieuw een prijs en werd er meer werk van hem gepubliceerd, o.a. de Evocaciones. Met een beurs van de gemeente Burgos kon Antonio José in de zomers van 1925 en 1926 in Parijs studeren. Daar begon hij met de compositie van de opera El mozo de mulas, waarvan het thema gebaseerd is op enkele hoofdstukken uit de Don Quichot. In 1929, terug in Burgos, was Antonio José koordirigent en muziekdocent. Met een van zijn leerlingen onderzocht hij folkloristische thema’s en volksmuziek, resulterend in de verzameling volksliederen uit Burgos, Colección de cantos populares burgaleses dat verscheen 1932 en bekroond werd met de Premio Nacional de Música. José begon langzamerhand internationale bekendheid te krijgen. Hij raakte bevriend met Salvador Dalí en Maurice Ravel die over José gezegd heeft: “Hij wordt de Spaanse componist van onze eeuw.” Op 18 juli 1936 werd Antonio José gevangen gezet en op 11 oktober 1936 door de falangisten gefusilleerd. Zijn muziek, daarna enigszins in de vergetelheid geraakt, wordt nu herontdekt en vaker uitgevoerd. Zijn Sonata para guitarra wordt gerekend tot de meest delicate werken voor gitaar in de 20ste eeuw.

Zaterdag 28 januari 20:30 uur geeft pianist Derek Wang een piano-solorecital in de Tindalvilla.

Op het programma: Chopin sonate opus 35, Beethoven sonate opus 111, Brahms Fantasie opus 116, Liszt Variaties op de Wals uit Gounod’s opera Faust.

Derek vervangt de Yukine Kuroki, die ons als eerste prijswinnares toebedeeld was, maar zij kreeg extra concerten in Japan aangeboden, waarvoor de Tindalstichting graag bereid was de gemaakte afspraak op te schorten tot later datum. 

Derek Wang behaalde een Bachelor en Master of Music aan de befaamde Juilliard School, kreeg een ‘fellowship’ voor verdere studie, won een tweetal ‘prijzen op naam’ en vervolgens zijn eerste internationale prijs van de New York International Liszt Competition in 2021, waarna hij zijn debuutrecital in de Carnegie Hall mocht geven.

In de zomer van 2022 was Derek ‘artist in residence’ aan de ‘Aspen Music Festival and School’ in Colorado, waar hij o.a. optrad met de violist Robert McDuffie en vervolgens met hem in het Kamermuziekfestival van Rome. In september 2022 behaalde hij de tweede prijs op het 12e Internationale Franz Liszt Pianoconcours in Utrecht. Zijn optreden in de laatste ronde met het Radio Filharmonisch Orkest werd “spectaculair” genoemd door de recensent van de Volkskrant.

De organisatie van het Utrechtse Lisztconcours begeleidt de winnaars gedurende drie jaar en heeft tevoren een aantal optredens vastgelegd. Sinds 2005 krijgen de musici in de Tindalvilla de mogelijkheid om in de intieme sfeer, waarvoor de kamermuziek werd geschreven, voor een geconcentreerd luisterend publiek te spelen.

We verwachten dat dit concert uitverkocht zal worden. Reserveringen gelden daarom in volgorde van abonnementen, overboekingen en contante aankoop, tot het maximum van 100 is bereikt.

Kaarten €25,- zijn definitief gereserveerd na uw overboeking op bankrekening NL94ABNA 055.40.65.681 met uw vermelding van de concertdatum.  

Er is geen automatisch bevestigingssysteem en kaarten worden niet opgestuurd; de namen van de rekeninghouders worden bij de ingang afgevinkt.

Kaarten zijn tevens in een beperkt aantal en uitsluitend à contant te krijgen bij: De Bussumse Wijnkoperij Spiegelstraat 38C.

Contact info@tindal.nl  Tel. 035-6922947 en 06 400 112 45 
U bent weer van harte welkom

De belangstelling voor het optreden van Tim Kliphuis en de Rosenbergs zaterdag 28 mei 20:30 is overweldigend gebleken. Maar liefst 110 liefhebbers hebben zich nu al aangemeld en er komen nog dagelijks verzoeken bij. Daarom wordt het optreden in de Majellakapel gegeven waar ruim 150 liefhebbers geplaatst kunnen worden. 

De sfeervolle Majellakapel Iepenlaan 26 (hoek Nieuwe Hilversumseweg) heeft als enige kerkgebouw in de gemeente Gooise Meren een uitzonderlijk goede kamermuziekakoestiek. 

Tim Kliphuis, de beste jazz violist van ons land,  trad eerder (19 mei 2018)  op in de Tindalvilla op met zijn eigen trio (viool, gitaar en bas) waarbij hij op onnavolgbare wijze klassiek, Irish- fiddle en gipsy-jazz in elkaar liet overgaan. 

8 januari 2022 zouden de jonge talenten van het Brackmann Trio hun opwachting maken in de Tindalvilla. De lockdown die naar verwachting de gehele maand januari aanhoudt, voorkwam dit optreden.

We overleggen met het Brackman Trio over een datum in het 35e seizoen.

Dat we met hen een voortreffelijk jong trio hadden binnengehaald kunt u zelf nog even vast stellen met onderstaande informatie en link naar een opname van AVRO/TROS Radio.

“De jonge talenten op viool, cello en piano, Tim Brackman, Kalle de Bie en Rik Kuppen, maken veel indruk op het Internationaal Kamermuziek Festival Utrecht 2020Young Artist in Residence van het Internationaal Kamermuziek Festival Utrecht 2020, Tim Brackman, en zijn mede-musici Rik Kuppen en Kalle de Bie vormen samen het Brackman Trio. Tijdens het middagconcert op dinsdag 28 december 2020 speelde  het trio Brahms’ Pianotrio nr. 3, Dvořáks Pianotrio in e “Dumky”en Liszt’s Tristia voor pianotrio.“

12 februari staat Arno Bornkamp (meester saxofonist en winnaar Nederlandse Muziekprijs) met pianist Jan Lust op het programma. U bent van harte welkom.

13 april 2021 is de grote toren op de Tindalvilla geplaatst. Eelco Jacobs heeft hier een prachtig filmpje van gemaakt.

Morgen (20 januari 2021) wijdt de Gooi en Eemlander een artikel aan de eerstvolgende stap in restauratie van de Tindalvilla; de plaatsing van de grote toren. Ook de mogelijkheid tot fiscaal vriendelijk bijdragen komt aan bod. Hiervoor zijn twee formulieren beschikbaar: één voor een eenmalige gift en één voor een periodieke.

Bussumse Tindalvilla krijgt weer een toren op het dak
monumentaal pand was ’onthoofd’ en is straks nagenoeg in oude luister hersteld

Simone Stevens

Bussum Met de plaatsing begin vorig jaar van een follie op het dak en komend voorjaar een (grote) toren is de Tindalvilla straks in oude luister hersteld. Zo goed als, trouwens, want eigenlijk zou het grote terrazzo aan de achterzijde van het monumentale pand aan de Nieuwe ’s-Gravelandseweg 21 ook nog wel een fikse opknapbeurt mogen krijgen. 

Maar dat kost (ook) veel geld, en je moet nou eenmaal keuzes maken, zegt eigenaar Hans Roelofsen. De ’reconstructieve restauratie’ van de toren kost 55 mille. ,,Dertig mille brengen we zelf op, door middel van crowd funding en eigen middelen. Dan komen we dus nog 25 mille tekort. We hopen dat de mannen van de Ronde Tafel Gooi-Noord tien mille kunnen bijdragen en dat het Prins Bernhard Cultuurfonds ook een substantiële bijdrage kan leveren. Die subsidieaanvraag is net de deur uitgegaan. We hebben onder meer aangegeven dat we de afgelopen 34 jaar tot het uiterste zijn gegaan om het pand in stand te houden en te onderhouden. We hebben aan alle voorwaarden voldaan, ook dat het primair het publieke belang dient. Dan resteert nog een bedrag van tien mille. Nou, kom je over de hond, dan kom je ook over de staart.’’

De nog niet voltooide toren staat in de tuin van de villa, die in 2010 werd uitgeroepen tot mooiste gebouw van Bussum. In de zijkanten, gemaakt van dikke meubelplaten, zijn dezelfde figuurtjes te zien die ook in de balkons en in het hout rondom de erker zijn verwerkt. ,,Die hebben ze gemaakt met een supersterkte hogedrukspuit’’, zegt Roelofsen.

Authentiek
De toren heeft dezelfde versierde schoren als de schoren die de overkapping van de villa ondersteunen. Naast het houten bouwsel op het gazon liggen de stapels keramische dakpannen al klaar. ,,We wachten nog op veertig schubvorsten voor de vier hoekkepers en de anderhalve meter hoge piron (ornament ter versiering van een dak, red.) die op de top  komt’’, zegt Roelofsen. Al die onderdelen worden met de hand gemaakt. ,,Alles bij elkaar kosten de keramische elementen alleen al vijf mille. Het is allemaal heel bewerkelijk. Je kunt het wel goedkoper en strak doen, maar dan is het niet authentiek.’’

In plaats van restauratie van het terras is dus gekozen voor terugkeer van de grote toren op het dak. Bewust en met reden. Roelofsen: ,,Omdat dit aan de straatkant is, en daarmee van algemeen belang w.b het aanzicht. Door de toren terug te plaatsen wordt de villa weer spectaculair mooi en staat hij er straks weer in volle glorie bij. Het wordt een blikvanger, een fantastisch iets dat de fantasie prikkelt. ’De villa was onthoofd’ , noemde ik het in mijn aanvraag bij het Bernhardfonds.’’ 

De grote toren moet 1 mei op de Tindalvilla staan. Voor die tijd moet in het plafond een trapgat met daaronder een trap worden gemaakt, zodat de toren van binnenuit toegankelijk wordt. ,,En dan is het wachten op een stabiel weerbericht, zodat de toren erop kan worden gehesen.’’

Nalatenschap
Roelofsen staat bekend als een gedreven, gepassioneerd en uitgesproken man, eigenschappen die hem ongetwijfeld hebben geholpen bij het terugbrengen van de villa in oude staat. ,,Het enige spannende is nu, met die grote toren, heb ik mezelf hiermee niet in de nesten gewerkt? Aan de andere kant: is het hoogmoed dat je zoiets met zo’n villa begint? Ik zit er tenslotte nog steeds. Bezoekers genieten van de sfeer en de musici vinden het hartstikke tof. Het is misschien nog te vroeg om van een nalatenschap te spreken, maar over vijftig jaar staat deze villa er nog. Als wij hier in april 1986 niet waren gekomen, dan stond het hele gebouw er niet meer.’’

Donaties en schenkingen voor de grote toren zijn nog welkom. Meer informatie is te vinden op de website www.tindal.nl